วันนี้ ขนเครื่องอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ และ อุปกรณ์ไฟฟ้าในบ้าน ไปบริจาคที่วัดสวนแก้วเต็มคันรถ เพราะได้ศึกษาวิธีการจัดการของวัดในการสานประโยชน์จากรับบริจาค นำไปซ่อมแซม แก้ไขให้กลับมาใช้ได้ใหม่ จากนั้น ก็มาจำหน่ายเพื่อให้คนมาบริจาคอีกต่อ
มาถึงแล้วไม่คุ้นวิถีของวัดเท่าไหร่นัก ปรกติไปวัดเราจะคุ้นชินกับทางเข้าที่มีซุ้มประตู มีโบสถ์ มีวิหาร แต่ทว่า การปลูกสร้างไปเป็นแบบเรียบง่ายท่ามกลางต้นไม้ใหญ่น้อย และมีตลาดผักและผลไม้ คนผลุกผล่าน เจ้าหน้าดูกระตือรือร้น
เมื่อขนของบริจาคลงจากรถเสร็จ เจ้าหน้าที่วัดชวนไปถวายสังฆฑานกับเจ้าอาวาส “พระพยอม” นับเป็นบุญที่ได้พบกับท่าน จากนั้น ด้วยความสงสัย จึงตั้งคำถามกับตัวเองว่า ทำไมวัดนี้ จึงมีสภาพดูเรียบง่ายแต่เป็นที่รู้จักในวงกว้าง และตามเคย Adayoff ต้องหาคำตอบ
ความพิเศษของวัดสวนแก้ว หนึ่งเดียวในประเทศไทย
- ปรัชญาพระพยอม “เผยแพร่ สงเคราะห์ พัฒนา”
- “ให้มาให้กลับ” ถวายสังฆทานผลผลิตของวัด และสามารถนำกลับบ้านได้
- “โอกาสชีวิต” เลี้ยงโค กระบือ ที่รอดชีวิตจากโรงฆ่าสัตว์
- นั่งรถเที่ยวสวนกว้างประมาณ 380 ไร่
ปรัชญาพระพยอม “เผยแพร่ สงเคราะห์ พัฒนา”
สาเหตุที่วัดสวนแก้วไม่มีโบสถ์และวิหารใดๆ แต่กลับมีพื้นที่วัดใหญ่โตเกือบ 400 ไร่ พร้อนสวนพืชผัก และคอกสัตว์มากมาย เป็นเพราะ พระพยอม ท่านเจ้าอาวาสยึดหลักการ “เผยแพร่ธรรมะ สงเคราะห์ผู้ยากไร้ พัฒนาคนให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี” เป็นหลักการปฏิบัติของท่าน ท่านจึงไม่เอาเงินที่ได้รับจากการบริจาคไปสร้างโบสถ์ วิหาร แต่ท่านเลือกที่จะไปซื้อที่ดิน เพื่อเป็นที่ทำมาหากินของผู้ยากไร้ดีกว่า เพราะการทำให้คนมีอาชีพ เขาจะได้มีโอกาสทำมาหากิน จะได้มีเงินไปตั้งตัว และมีโอกาสยืนในสังคมอีกครั้ง (ดูคลิปสัมภาษณ์จากรายการคนค้นตน)
(ข้อความจากป้าย สื่อความหมายอันยิ่งใหญ่ บอกปณิธานอันแรงกล้าของพระพยอมบนแผ่นดินผืนนี้)
วันนี้ ขณะนั่งรถไฟฟ้าไปเที่ยวชมสวน ได้พูดคุยเจ้าหน้าที่นำทางเราได้เปิดใจเล่าถึงประสบการณ์ของเขากับการเข้ามาทำงานที่วัด เขาผ่านชีวิตมาเยอะทั้งด้านมืดและสว่าง ตั้งแต่เขาตัดสินใจออกจากสิ่งที่ผิด และมาเข้าทางวิถีของพระพยอมผู้มีความเมตตา ทำให้เขาเจอมิตรใหม่ที่ให้กำลังใจที่จะละทิ้งอดีต เขาได้มีโอกาสที่มีชีวิตใหม่และปฎิบัติทำในสิ่งที่ถูกต้อง
คำพูดของน้องเจ้าหน้าที่ ทำได้เราได้รู้แจ้งเห็นจริง ผลจากการปฎิบัติของพระพยอมนั่นเอง
“ให้มาให้กลับ” ถวายสังฆทานผลผลิตของวัด และสามารถนำกลับบ้านได้
วัดสวนแก้ว ได้นำพืช ผัก สวนครัว ผลไม้ จัดลงกระเช้า เพื่อทางเลือกให้กับผู้มาทำบุญในการทำสังฆทาน ความพิเศษ เพื่อเราถวายสังฆทานเสร็จสิ้น เราสามารถลาของสังฆทานกลับบ้านได้ วันนี้ เราเลือก 3 กระเช้า 2 กระเช้าแรก คือ พืชผักสวนครัว และกระเช้าสุดท้าย เป็นมะม่วง สำหรับสองกระเช้าสองเราแจ้งความประสงค์ว่าเราจะไม่นำกลับบ้านแต่ขอให้แจกจ่ายให้ชาวบ้านที่มีช่วยงานในวัด ส่วนขอนำมะม่วงกลับเพียงถุงเดียว เพราะต้องการไปฝากคุณแม่
“โอกาสชีวิต”เลี้ยงโค กระบือ ที่รอดจากโรงฆ่าสัตว์
เสร็จจากภารกิจจากการถวายสังฆทาน ทางเจ้าหน้าที่แนะนำว่า “ทำบุญเลี้ยงสัตว์ไหมค่ะ” ตอนแรกไม่ค่อยสนใจ แต่สิ่งที่ทำให้สะดุดตา คือ เจ้าหน้าที่หยิบขนุนสุก! ที่ผ่าติดเปลือกแล้วบอกว่า อาหารสัตว์ ไม่คาดคิด! ต้องลองป้อนกันหน่อย
จากนั้นขึ้นรถไฟฟ้าลุยสวนไป เจอคอกปศุสตว์ วัว ควาย แพะ เยอะมากๆ หน้าตาน่ารัก สุภาพเรียบร้อย และสุขภาพดี กำลังรอเราอยู่
วัว ควาย มาจากไหน ทำไมเยอะขนาดนั้น ปรกติไปวัวก็เจอ 2-3 ตัว และก็มีป้ายใหญ่ทำบุญโน่นนี่นั่น เจ้าหน้านี้ น้องชูเกียรติ์บอกว่า “วัว ควายเหล่านั้น หลวงพ่อไถ่มา หรือไม่ก็สาธุชนไถ่มาแล้ว ไม่มีที่เลี้ยงหรือเลี้ยงไม่ไหว เลยมาไว้ที่วัด” เฮ้ย! ถามต่อ “ทำหมันไหมอ่ะ” เด่วออกลูกออกหลานกัน เจ้าหน้าที่บอก “ไม่ทำนะ” หันไปเจอลูกวัวเดินไปมา
นั่งรถเที่ยวสวนกว้างประมาณ 365 ไร่ “ระบบนิเวศน์ของครอบครัวหลังใหญ่”
จากนั้น นั่งรถชมสวนไป เจ้าหน้าที่ขับรถไปซอกซอยต่างๆ สวนใหญ่กว้างขวางมาก มีต้นไม้ ผลไม้นานาพรรณ มีสวนน้ำขนาดใหญ่ ตรงกลางเป็นสวนกระบองเพชร สร้างโดยเจ้าของสวนนงนุช
ระหว่างเดิน เห็นเจ้าหน้าที่ทำงานตามมุมต่างๆ ในสวน ทราบมาว่ามีทั้งหมดร่วม 90 คน ดูแลผลผลิตทางเกษตรกรรม เพื่อมาจำหน่ายรับบริจาค และพวกเขาก็ได้ค่าจ้างด้วยเช่นกัน บางคนที่เติบโตมากับทางวัด แล้วสำเร็จการศึกษาด้านช่าง หรือ เทคนิค ก็ดูแลการซ่อมแซมของบริจาค และนำมาจำหน่ายที่จุดบริจาคอีกเช่นกัน
ให้พื้นที่ทำกิน ให้ประกอบอาชีพ ให้การศึกษา ให้ที่อยู่อาศัย ให้ขีวิตใหม่ และให้อนาคต ระบบนิเวศน์ของพ่อพระผู้เมตตา ทำให้ลูกผู้ด้อยโอกาส ให้มีที่ยืนในสังคม
วันนี้ แวะมาที่่วัดเพื่อบริจาคโดยไม่ได้ตั้งใจมาเที่ยวชมวัด แต่กลับได้แนวคิดแนวปฎิบัติในการดำรงชีวิต ก่อนลากลับบ้าน เราเข้าไปกราบลาพระพยอม และบอกท่านว่าวันนี้ได้เรียนรู้แนวคิด แนวปฎิบัติจากท่าน และในฐานะอุบาสิกา จะน้อมไปปฎิบัติ เพื่อให้โอกาสแต่บุคคลด้อยโอกาสในสังคม
เมื่อเราได้โอกาสจากสังคมแล้ว เราก็ควรจะให้โอกาสกับคนที่ไม่ได้รับโอกาส ได้สิ่งนั้นบ้าง
